کوچه

آدم دلش هوس می کند
 یک روزهایی را در هوایِ بی خیالیِ 
مطلق سِیر کند .
هیچ موضوعی نداشته باشد ، 
برایِ فکر کردن .
از همان اولش ، شال و کلاه کند ، 
یک سمتِ خیابان را بگیرد و
 فقط برود
آن قدر که از تمامِ دنیا و غصه های
ِ تحمیلی اش دور شود
یک روزهایی ،
 آدم دلش فقط یک خیابانِ طولانی می خواهد 
یک موسیقیِ سنتی و اصیلِ ایرانی
و یکی ، دو فنجان ، فراموشی ...

ز ایران و از ترک و از تازیان 

نژادی پدید آید اندر میان

نه دهقان نه ترک و نه تازی بود 

سخن ها به کردار بازی بود

همه گنج ها زیر دامان نهند

بکوشند و کوشش به دشمن دهند

به گیتی کسی را نماند وفا

روان و زبان ها شود پر جفا

بریزند خون از پی خواسته

شود روزگار بد آراسته

زیان کسان از پی سود خویش 

بجویند و دین اند ر آرند پیش....

شاهنامه. حکیم ابوالقاسم فردوسی‌

این نوع زندگی که ما امروزه داریم، زندگی نیست، رکود است.

مرگ در حال زندگی است. به تمام این خانه های لعنتی نگاه کن

و همین طور به افراد بی هدف داخل خانه ها!

گاهی اوقات فکر می کنم ما همه جسد هستیم،فقط 

فرقمان با جسد این است که درحالی که ایستاده ایم، درحالی پوسیدنیم.

#جرج اورول